Dünyayı kurtarıyoruz!
“Okyanuslar plastik dolu, balıkların yüzde 78’i plastikler yüzünden tehlikede” diyor. Üzgün bir balina çizdi. Onu sırtına yazıyor bunları.
Leyla’ya okul ödevinde yardım ediyorum. Konu “dünyayı nasıl kurtarabiliriz”. Leyla “daha az kağıt harcamamız lazım” diyor. Ağaçlar kesilmesin. Aynı sayfaya hem resim yapıyor, hem yazı yazıyor. Paragraf başı bile yapmıyor yazılar sığsın diye. Dünyayı, kendisine ev ödevi olarak verilen el yapımı çevre kitabını tek sayfaya sığdırarak kurtaracak. Minimum sayfalı kitap.
“Suyu ziyan etme baba” diyor. Ellerimi yıkarken suyu kapatıyor, sabunlu sabunlu kalıyorum. “Bisiklete bineceğiz, yürüyeceğiz” diyor. “Arabalara binmeyeceğiz.” “Tamam kızım” diyorum, “emniyet kemerini bağla,” diye uyarıyorum kapıyı kapatmadan, suçlu suçlu.
Hepsini tek sayfaya sığdırıyor. “Okyanuslar plastik dolu, balıkların yüzde 78’i plastikler yüzünden tehlikede” diyor. Üzgün bir balina çizdi. Onu sırtına yazıyor bunları. Ah Leyla’cım ah, sen bunları dert ederken siyanürler nehirlere akıyor, dere tepe orman her yer dümdüz oldu. Bir sürü ülke mangalda kül bırakmaz çevre diye ama karbonları salıyorlar atmosfere. Plastikleri de denize. Biz bu dünyayı nasıl kurtaracağız?
“Geri dönüşüm torbasına attığımız plastik çöplere ne oluyor baba” diye sordu geçen gün. “Adana’ya gidiyor yavrum, orada yakıyorlar, insanlarımız zehirli havayı soluyor” diyemedim. Ben bu ödeve nasıl yardım edeyim şimdi?